Hiszpania

Hiszpania, Królestwo Hiszpanii  – największe z trzech państw położonych na Półwyspie Iberyjskim. Na zachodzie Hiszpania graniczy z Portugalią, na południu z należącym do Wielkiej Brytanii Gibraltarem, oraz przez Ceutę i Melillę z Marokiem. Na północy, przez Pireneje, kraj graniczy z Francją i Andorą. W skład Hiszpanii wchodzą także Baleary na Morzu Śródziemnym, Wyspy Kanaryjskie na Oceanie Atlantyckim oraz tzw. terytoria suwerenne, w skład których wchodzą dwie hiszpańskie posiadłości w Afryce Północnej, Ceuta i Melilla, oraz liczne niezamieszkane wyspy po śródziemnomorskiej stronie Cieśniny Gibraltarskiej, takie jak enklawy będące częściami prowincji Kadyks i Malaga: Chafaryny, Alborán czy Perejil. Do Hiszpanii, a dokładniej do Katalonii, należy także otoczone przez terytorium francuskie miasteczko Llívia. Najdalej wysuniętym na północ punktem kraju jest przylądek Estaca de Bares w Galicii, na południe – Punta Saltos na kanaryjskiej wyspie Hierro, na wschodzie – Punta Esperó na Minorce.

  
Ciekawostki o Hiszpanii

• Hiszpania uchodzi w Unii Europejskiej za najbardziej suche i gorące państwo. Latem zajęcia w szkole, z powodu wysokich temperatur powietrza, kończą się już przed godziną 13:00, jednak uczniowie muszą wrócić do szkoły po południu, gdy robi się chłodniej.
• Prawdziwe nazwisko słynnego malarza Pabla Picasso brzmiało: Pablo Diego Jose Francisco de Paula Juan Nepomuceno Maria de los Remedios Cipriano de la Santisma Trnidad Ruiz Picasso.
• Niezwykle osobliwym świętem w Hiszpanii jest La Tomatina, podczas którego uczestnicy obrzucają się nawzajem tonami pomidorów. Bitwa na pomidory odbywa się w ostatnią środę sierpnia, stanowiąc główny punkt trwającej cały tydzień fiesty, która co roku przyciąga tysiące turystów z całego świata.
• Kościół Santa Isabel de Hungria w Maladze jest najmniejszą budowlą sakralną na świecie. Cztery, leżące osoby zajęłyby całą jego powierzchnię.
• Najwyższy budynek w Madrycie, Torre Picasso, który ma 257 m (43 piętra) został zaprojektowany przez Japończyka Minoru Yamasaki, był on także autorem nieistniejącego już World Trade Center w Nowym Jorku.
• Za najpopularniejszy sport w Hiszpanii uznaje się piłkę nożną i… walkę byków (corrida).
• Najbardziej charakterystycznymi drzewami rosnącymi w Hiszpanii są: migdałowce; drzewa pomarańczowe; drzewa oliwne; figowce; chleb świętojański czy dąb korkowy, z którego wytwarza się korki do butelek.
• Pomysłodawcą flagi Unii Europejskiej, obok francuskiego plastyka Arsena Heitza, jest hiszpański dyplomata Salvadore de Madariaga y Rojo. 

Informacje ogólne
Oficjalna nazwa: Królestwo Hiszpanii
Powierzchnia: 504 750 km2
Ludność: 39 270 000; na 1 km2 77
Stolica: Madryt
Ustrój: monarchia parlamentarna
Waluta: euro
Język: kastylijski hiszpański (urzędowy), kataloński, galicyjski, baskijski
Religie: chrześcijaństwo (katolicyzm 99%)

 

FC Barcelona

Początki
Klub FC Barcelona trafił na listę najbardziej znanych klubów piłkarskich świata. Założony ponad sto lat temu osiągnął juz chyba każdy z możliwych piłkarskich sukcesów. Barca powstała w Barcelonie jako pierwszy klub piłkarski. Było to w czasie, kiedy piłka nożna stawiała pierwsze kroki. Inicjatorami byli jej miłośnicy i pasjonaci z Anglii. Pierwszy mecz klub rozegrał nieoficjalnie  z drużyną Anglii wygrywając 1:0. Kolejny bezbramkowy remis uzyskał z drużyna Espanyol rok później. Byl to też rok pierwszego sukcesu Barcelony – zdobycia pucharu Katalonii. Kilka lat później Barca zyskała swojego pierwszego i największego rywala, z którym toczy boje po dziś dzień. Stał się nim madrycki Real. W historii hiszpańskiej piłki nożnej właśnie te dwie drużyny walczyły o puchary ligowe i krajowe, chociaż pierwszy w historii mecz między nimi wygrała właśnie Barcelona wynikiem 3:1. W 1908 roku z drużyny odszedł założyciel Hans Gamper zostając jednocześnie prezesem klubu. Jego praca zaowocowała przeniesieniem na nowy, własny Stadion de la calle Industria. Na tym stadionie w najbliższym sezonie drużyna wywalczyła Puchar Katalonii, a w kolejnym Puchar Pirenejów.

I jeszcze drużyna która jest tak samo sławna jak Barca.... Real Madryt.

Real Madrid Club de Futbol powstał 6 marca 1902 roku, nieco ponad dwa lata po Barcy. Piła nożna była dopiero w fazie pierwszych kroków, a fani skupiali się w grupie Foot-ball Sky. To właśnie ta grupa była inicjatorem powstania klubu. Pierwszymi zarządcami klubu byli Juan Padros Rubio, Juan Palacios i inni. Wówczas także przyjęto oficjalne barwy klubowe i rozegrano pierwszy mecz, który miał za zadanie wyłonienie dwóch składów: drużyny niebieskiej i czerwonej. Przygotowania odbywały się w miejscowej tawernie, a instrukcje gry napisał w lokalnej gazecie Anglik Arthur Johnson. To on został też pierwszym trenerem. Rok później podczas pierwszych hiszpańskich rozgrywek ligowych Real przegrywa z Barceloną a następnie wygrywa z drużyną Espanol zdobywając pierwsze w historii trofeum. Pierwszy Puchar Hiszpanii Real zdobywa już trzy lata po powstaniu w 1905 roku. W kolejnych latach drużyna zdobywa puchar kraju jeszcze kilka razy.

Jeszcze stadion Camp nou

Stadion piłkarski w Barcelonie ( ale fajnie), na którym na co dzień gra FC Barcelona. Na jego trybuny może wejść 98 772 osób, więc jest to jeden z największych stadionów w Europie i na świecie. Według UEFA stadion zasługuje na 5 gwiazdek, ponieważ jest to arena spełniająca najwyższe standardy. Jest również stadionem reprezentacji Katalonii.

Przygotowanie (1948-1954)

Mimo pojawienia się pierwszych głosów związanych z budową nowego stadionu, które dały o sobie znać w 1948, największe oczekiwania związane były z przyjazdem węgierskiej gwiazdy Ladislau Kubali (czerwiec 1950), co sugerowało budowę większego niż Les Corts stadionu. Wcześniejszy obiekt – wybudowany w 1922 roku - po wielu przebudowach, mógł pomieścić 60 000 widzów, a przekroczenie tej liczby wydawało się celem nie do osiągnięcia. 19 września 1950 roku zarząd Barcelona z Agustím Montal Galobartem na czele, zakupił działkę w pobliżu Maternitat, które znajdowało się w niedużej odległości od Les Corts.

Kłopoty zaczęły się, gdy dziewiątego lutego 1951 roku nowa komisja ds. stadionu zmieniła zdanie, co do jego usytuowania, decydując się na tereny górnego Diagonal. Jednak nużące negocjacje z administratorem działki nie przyniosły spodziewanego efektu w postaci umowy. Problem został odłożony do dnia, w którym Francesc Miró-Sans został wybrany nowym prezydentem FC Barcelona (14 października 1953). Nowy “sternik klubu” uważał, że realizacja założeń projektu nowego stadionu powinna ruszyć jak najszybciej, a jedną z najważniejszych rzeczy, jakie zaaranżował po dojściu do władzy (osiemnasty lutego 1954) było usytuowanie przyszłego obiektu na ziemiach zakupionych w 1950 roku, a nie w górnym Diagonal. 28 marca, w obecności 60 000 kibiców, będąc obserwowanym przez prezydenta parlamentu Felipe Acedo Colunga i mając błogosławieństwo arcybiskupa Barcelony Gregorio Modrego, Miró-Sans położył kamień węgielny pod budowę Camp Nou.

Budowa (1954-1957)

Stworzenie projektu nowego stadionu zostało powierzone architektom Francescowi Mitjans Miró, kuzynowi Miró-Sansa i Josepowi Soteras Mauri, we współpracy z Lorenzo Garcíą Barbónem. Ponad rok później, 11 lipca 1955 roku klub przekazał prawa do budowy obiektu firmie INGAR SA, która przedstawiła kosztorys obliczony na 66,620,000 peset. Szczegółowo obliczono w nim koszty przeprowadzenia budowy stadionu, a prace miały trać 18 miesięcy. Jednak ostateczny koszt okazał się znacznie przewyższać pierwotne założenia i osiągnął 288 milionów peset. Suma ta, która została osiągnięta poprzez kolejne emisje obowiązkowych pożyczek - kredytów hipotecznych (100 milionów peset) i kredytom bankowym (60 milionów peset) była wystarczająca do przeprowadzenia budowy obiektu, jednak miała być spłacana przez klub jeszcze przez długi okres czasu.

BARCELONA

Barcelona - stolica hiszpańskiej prowincji Katalonia uważana jest za jedno z najpiękniejszych i najbardziej przyjaznych miast świata. Można tu spotkać niemalże wszystkie narodowości, kolory skóry, wyznania a wszystko to skupia się wokół jednego, centralnego miejsca - La Rambla. To długa wysadzana platanami aleja ciągnąca się od Placu Katalońskiego do samego portu. W alei spotyka się niemalże cała Barcelona, tu właśnie koncentruje się życie kulturalne i towarzyskie miasta. Można tu znaleźć wiele przytulnych kawiarenek, barów i restauracji, albo pospacerować szeroką zacienioną promenadą, wśród barwnych kobierców kwiatowych, pooglądać oferty dziesiątek kolorowych sklepików w centrum i na brzegach alei, albo po prostu usiąść na jednej z kamiennych ławek i delektować się kolorami, różnorodnością ludzkich postaci albo zapachem wody.

Układ miasta
Barcelona ma nietypową odśrodkową budowę pierścieniową. W samym centrum miasta znajduje się zabytkowa i piękna dzielnica Barri Gòtic. Jest to całkowicie zachowany ślad średniowiecznej przeszłości w postaci plątaniny uliczek, z wyniosłą katedrą w centralnym punkcie. W tej dzielnicy znajduje się też okręg żydowski zwany El Call. Barri Gòtic otacza drugi krąg Starego Miasta Barcelony, powstałego w okresie secesji i modernizmu, a na zewnątrz tworzy się trzeci pierścień wysokościowców i nowoczesnych budynków mieszkalno-biurowych. Za nimi są jeszcze autostrady, a potem już tylko pola monotonnych i jednolitych bloków mieszkalnych, typowa sypialnia miasta z czasów zaraz po II wojnie światowej. Jednym z najciekawszych miejsc w mieście jest osiedle Eixample, które powstało jeszcze w XIX wieku na planie kwadratu. Pierwotnym założeniem architekta było budowanie domów tylko na dwóch bokach każdego z mniejszych kwadratów, na jakie podzielony był cały teren. Dwa pozostałe miały stanowić tereny zielone, ale wbrew założeniom zabudowano poszczególne kwartały do końca. Dla urozmaicenia jednak pościnane zostały narożniki wszystkich domów na skrzyżowaniach dzięki czemu place nabrały kształtów ośmiokątów.

Barcelona- zabytki:

La Sagrada Familia
Neogotycki kościół La Sagrada Familia to symbol Barcelony. Wyróżniają go ogromne, strzeliste wieże dochodzące do 100m. wysokości, na które można wjechać windą oraz symbolika chrześcijańska we wszystkich elementach architektury. Budowa kościoła projektu Antoniego Gaudi ciągle trwa. Zaczęto ją pod koniec XIX w., a zakończenie planowane jest w 2026r.

Ramblas
Ramblas (La Rambla) to najsłynniejsza, najbardziej ruchliwa i bardzo popularna wśród turystów i miejscowych ulica Barcelony. Deptak ten ma długość 1 km i prowadzi od Placa de Catalunya do nadbrzeża, gdzie stoi pomnik Krzysztofa Kolumba. La Rambla składa się z mniejszych uliczek, które razem tworzą tętniącą życiem aleję. Pełno tu straganów, kawiarenek, często odbywają się tam uliczne przedstawienia mimów, tancerzy i aktorów. Aleja ta cieszy się szczególną popularnością wśród turystów, jest więc miejscem bardzo zatłoczonym, szczególnie w sezonie letnim.

 Starówka w Barcelonie
Starówka miasta (Barrio Gotico) to dzielnica w stylu gotyckim z XIV/XV w. z pozostałościami dawnych murów miejskich z czasów Rzymian (IV w. ne). Ratusz i siedziba rządu Katalonii znajdują się na pobliskim placu Plaza de Sant Jaume. Tam możemy też obejrzeć okazałą gotycką katedrę Santa Eulalia. W środku liczne kaplice, kruchta św. Eulalii i krużganek, gdzie pływa 13 gęsi, symbol lat życia świętej. W średniowiecznym pałacu mieści się Muzeum Picassa.

MADRYT

Madryt, stolica Hiszpanii od XVI wieku. Położona w środkowej części Hiszpanii, nad rzeką Manzanares. Obszar administracyjny 607 km², liczba ludności 3,25 mln. Madryt otoczony jest niewielką prowincją zwaną Comunidad de Madrid. Stolica Hiszpanii dzieli się na dwie dzielnice tj: Stary Madryt; Madryt Burboński. jako duże miasto i stolica jest centrum gospodarczym, administracyjnym i kulturalnym kraju. Jest to również ośrodek biznesu i handlu zagranicznego. W Madrycie króluje przemysł maszynowy, włókienniczy i mechaniczny. Rozwija się tu handel, rzemiosło a także branża turystyczna. Stolica Hiszpanii to ważny węzeł komunikacyjny z czwartym co do wielkości portem lotniczym.

Atrakcje
Madryt znany jest z bogatych muzeów zwłaszcza Prado – jednego z najważniejszych w świecie. Ponadto: Pałac Królewski (XVIII wiek), Pałac Sprawiedliwości (1758), Pałac Senatu, Pałac Kongresowy (1843), Puerta de Alcalá (1778), katedra Almudena (1993), kościół San Pedro el Real (XV wiek), katedra San Isidoro el Real (XVII wiek), klasztor Descalzas Reales (XVI wiek), park Casa de Campo o powierzchni 1447 ha z Fontanną Księcia (1725), mosty, m.in. Toledański (1720-1732), Segovia (1584). Wiele nowoczesnych budowli wzniesiono po II wojnie światowej (Palacio de Communicaciones, Palacio Nuevos Ministerios, stadion Santiago Bernabéu, dworzec Chamartín, arterie komunikacyjne).

Nocne życie
Madryt uwielbia wprost zabawy nocne. Nie sposób jest sporządzić listy wszystkich działających tutaj klubów, kawiarenek, pubów czy dyskotek. Ich liczba stale się zmienia. Jedne pozostają na dłużej, jako te sprawdzone i zyskujące dobrą sławę, inne są zamykane by na tym miejscu powstały nowe lokale. Jednym z centrów nocnego życia w stolicy jest miasteczko studenckie, do którego warto się wybrać nawet jeśli już swoje akademickie lata mamy dawno za sobą. Argüelles i Moncloa to ulubione miejsce towarzyskich spotkań młodych ludzi. Bardzo często to nie kluby ale akademicki plac staje się jedną wielka imprezą, kiedy to klubowicze chcą złapać trochę świeżego powietrza zmieniają swoje lokum. Równie ciekawa pod względem ilości lokali i atrakcyjnych imprez jest okolica stadionu Realu Madryt – Bernabéu. Do wyboru pozostają liczne kluby, dyskoteki, disco bary. Do najsłynniejszych madryckich klubów zaliczyć możemy Pacha, których odpowiedniki znajdują się na Ibizie, w Londynie, Kanarach. Kolejne znane marki w stolicy to Joy Eslava, Palacio Gaviria, El Sol czy Kapital. Kluby te otwierane są dopiero po godzinie 23.

Madryt- zabytki:

 Pałac Królewski w Madrycie
Pałac Królewski (Palazio Real) pochodzi z XVII w. Wewnątrz mnóstwo bogato zdobionych komnat w różnych stylach, m.in. gabinet porcelanowy, od podłogi do sufitu wypełniony porcelanowymi figurkami, sala apteczna pełna fiolek z lekarstwami. W sala tronowej znajduje się piękny sufit pokryty freskami, trony obecnie panujących Juana Carlosa i królowej Zofii. W Zbrojowni można podziwiać bogaty zbiór broni z różnych epok.

Park El Retiro
W parku El Retiro można popływać łodziami po jeziorze lub obejrzeć wystawę sztuki współczesnej. Tam również odbywa się większość fiest. Nad wodą przepiękny Pałac Kryształowy, wykonany ze szkła. W pobliżu ciekawe ogrody botaniczne.

La Almudena
La Almudena – jest to jedyna katedra w Madrycie. Plany budowy tej świątyni pochodzą z XVI wieku, kiedy Madryt uznano za stolicę państwa. Wtedy też uznano za stolicę państwa. Wtedy też uznano, że stolica powinna mieć swoją katedrę. Budowę jej rozpoczęto w XIX wieku, a ukończono dopiero w 1993 roku. 15 czerwca 1993 roku papież Jan Paweł II poświęcił katedrę.  Budowla wzniesiona została w stylu neoklasycystycznym, tak by pasowała do pobliskiego Pałacu Królewskiego. Wejście do katedry znajduje się od strony pałacu. Wnętrze urządzone zostało w stylu Pop art. Na terenie placu przed katedrą znajduje się też pomnik Jana Pawła II.

WALENCJA

Walencja jest miastem hiszpańskim, leżącym nad rzeką Turia, na wybrzeżu Morza Śródziemnego, jest stolicą prowincji i wspólnoty autonomicznej o tej samej nazwie. Jest trzecim co do liczby mieszkańców miastem Hiszpanii, słynie ze sportu, dlatego w 2011 roku Walencja otrzymała tytuł Europejskiej Stolicy Sportu. Pod względem geograficznym Walencja położona jest pośrodku liczącej 930 hektarów żyznej niziny. Otoczona regionem sadowniczym zwanym Huerta de Valencia. W 2009 r. liczyła 814 208 mieszkańców. To ważny ośrodek gospodarczy i kulturalno-naukowy w kraju. Wielogałęziowe centrum przemysłu, m.in. stoczniowego, taboru kolejowego, samochodowego, chemicznego, cementowego, szklarskiego, ceramicznego, maszynowego, włókienniczego, spożywczego, obuwniczego, hutnictwa metali nieżelaznych i meblowego. Walencja to także ważny port handlowy (El Grao) i pasażerski (np. połączenie promowe z Balearami). Wywozi się stąd, m.in. owoce cytrusowe, rodzynki, oliwę, wino, cebulę, ryż oraz wyroby z żelaza i ceramiki. Oraz istotny węzeł komunikacyjny - koleje, autostrady, międzynarodowy port lotniczy. W mieście funkcjonuje kilka szkół wyższych (np. Uniwersytet de Valencia założony w 1500 r., który na początku lat 70-tych XX w. został przeniesiony do miasteczka uniwersyteckiego; akademia sztuk pięknych; politechnika, która jest uczelnią o największej ilości studentów zagranicznych w Europie), liczne muzea (m.in. Narodowe Muzeum Ceramiki oraz Muzeum Sztuk Pięknych z bogatym zbiorem malarstwa hiszpańskiego) i ogród botaniczny. Jako ciekawostkę warto dodać, że flaga Walencji jest niemal identyczną kopią chorągwi przyznanej w 1238 r. miastu Walencji przez króla Aragonii Jakuba I Zdobywcę; przyjęta została 1 lipca 1982 r. (jej proporcje to 2:3).

Historia
Historia miasta sięga okresu starożytnego, początkowo była kolonią rzymską, założoną w II wieku p.n.e. następnie dostała się pod wpływy arabskie, a potem aragońskie. Najstarsza wzmianka o Walencji (jako Valentia), znajduje się w kronikach Liwiusza, historyka rzymskiego, który wspomina, że konsul Decymus Juniusz Brutus Callaicus osiedlił tutaj w 138 r. p.n.e. weteranów walczących z Wiriatusem, wodzem Luzytów. W późniejszych latach osada ta rozwinęła się w bogatą kolonię. W 413 r. miasto zostało zajęte przez Wizygotów, a w 714 r. przez Maurów. Przez następne wieki nabrało znaczenia, jako ośrodek okręgu intensywnego rolnictwa (np. sztuczne nawadnianie); a w XI w. stało się stolicą nowo utworzonego, niezależnego, arabskiego Królestwa Walencji, które rozciągało się od miasta Almeria do ujścia Ebro. W 1094 r. Walencję przejął hiszpański bohater – Cyd; po jego śmierci w 1099 r. przez kilka lat była rządzona przez wdowę po nim Jimenę. W 1102 r. ponownie wróciła pod władzę muzułmanów. W 1238 r., po pięciu miesiącach oblężenia Jakub I Zdobywca – król Aragonii, przyłączył Walencję do swoich posiadłości, a mimo to królestwo nadal cieszyło się niezależnością – posiadało swój parlament i ustawodawstwo. W II połowie XV w. razem z innymi krainami należącymi do Korony Aragonii, Walencję połączono z Kastylią, która była pod panowaniem królów Ferdynanda i Izabelli. W tym czasie miasto rozwijało się bardzo szybko, osiągnęło około 75 tys. mieszkańców, stając się centrum finansów, handlu i rzemiosła; a jednocześnie ważnym ośrodkiem sztuki. Pierwsza w Hiszpanii prasa drukarska została zainstalowana właśnie w Walencji w 1474 r. Pod koniec XV w. miasto zostało arcybiskupstwem, a jego biskupami byli późniejsi papieże Kalikst III i Aleksander VI (z włoskiego rodu Borgia). Przez następne 200 lat miasto było siedzibą walenckiej szkoły malarstwa. W okresie wojen napoleońskich Walencja została zdobyta przez wojska francuskie (od stycznia 1812 r. do lipca 1813 r.). W XIX w. nastała era industrializacji i rozwój portu w Walencji. Miasto stało się 3 miastem Hiszpanii pod względem ludności (214 tys. mieszkańców w 1900 r.), oraz ośrodkiem ruchu robotniczego (głównie anarchistycznego).

Zabytki-Walencja:


Ogród Botaniczny w Walencji
Ogród Botaniczny (Jardi Botanic) - ogród założony został w 1567, początkowo sadzono tam rośliny lecznicze, ale z biegiem czasu zaczęto sprowadzać coraz to nowe okazy z całego świata.

Basilica de la Virge dels Desamparats
Basilica de la Virge dels Desamparats - ten barokowy kościół umiejscowiony jest na tyłach katedry, na dawnym rzymskim forum. Jest to pierwszy kościół w Walencji, który nie został wybudowany na gruzach innej świątynia, ale na wolnej wcześniej przestrzeni. Gotycką figurę w ołtarzu podarował walencjanom antypapież Benedykt XIII.

Wnętrze barokowego kościoła

Katedra w Walencji
Katedra - świątynia wzniesiona została na miejscu dawnego meczetu, który z kolei stał na gruzach dawnej katedry gotyckiej. Konsekracji kościoła dokonał w 1238 roku biskup Walencji Pere d'Albalata. Katedra reprezentuje katalońsko - śródziemnomorską odmianę stylu gotyckiego ale można też doszukać się tam elementów stylu romańskiego, gotyku francuskiego, renesansu oraz neoklasycyzmu. W bocznej kaplicy katedry, po prawej stronie od wejścia głównego znajduje się kaplica   Świętego Kielicha, a w niej prawdopodobnie Święty Graal, czyli kielich używany przez Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy. Kielich ten datuje się na I wiek n.e., ostatnio używany był przez papieża Benedykta XVI w dniu 9 lipca 2006 roku. Częścią katedry jest Miguelete, czyli charakterystyczna ośmioboczna dzwonnica. Uważana jest za symbol miasta. Na szczyt tej ponad 50-metrowej wieży prowadzi 207 stopni. Przy katedrze znajduje się muzeum, a w nim miedzy innymi płótna Goi (m.in. San Francisco Borja żegnający rodzinę przed wstąpieniem do klasztoru), a także rzeźbę Alonsa Cano pod tytułem Jezus Chrystus od Spokojnej Śmierci, a także wiele innych ciekawych dzieł.

To miłego zwiedzania :)