Hiszpania

Hiszpania, Królestwo Hiszpanii  – największe z trzech państw położonych na Półwyspie Iberyjskim. Na zachodzie Hiszpania graniczy z Portugalią, na południu z należącym do Wielkiej Brytanii Gibraltarem, oraz przez Ceutę i Melillę z Marokiem. Na północy, przez Pireneje, kraj graniczy z Francją i Andorą. W skład Hiszpanii wchodzą także Baleary na Morzu Śródziemnym, Wyspy Kanaryjskie na Oceanie Atlantyckim oraz tzw. terytoria suwerenne, w skład których wchodzą dwie hiszpańskie posiadłości w Afryce Północnej, Ceuta i Melilla, oraz liczne niezamieszkane wyspy po śródziemnomorskiej stronie Cieśniny Gibraltarskiej, takie jak enklawy będące częściami prowincji Kadyks i Malaga: Chafaryny, Alborán czy Perejil. Do Hiszpanii, a dokładniej do Katalonii, należy także otoczone przez terytorium francuskie miasteczko Llívia. Najdalej wysuniętym na północ punktem kraju jest przylądek Estaca de Bares w Galicii, na południe – Punta Saltos na kanaryjskiej wyspie Hierro, na wschodzie – Punta Esperó na Minorce.

  
Ciekawostki o Hiszpanii

• Hiszpania uchodzi w Unii Europejskiej za najbardziej suche i gorące państwo. Latem zajęcia w szkole, z powodu wysokich temperatur powietrza, kończą się już przed godziną 13:00, jednak uczniowie muszą wrócić do szkoły po południu, gdy robi się chłodniej.
• Prawdziwe nazwisko słynnego malarza Pabla Picasso brzmiało: Pablo Diego Jose Francisco de Paula Juan Nepomuceno Maria de los Remedios Cipriano de la Santisma Trnidad Ruiz Picasso.
• Niezwykle osobliwym świętem w Hiszpanii jest La Tomatina, podczas którego uczestnicy obrzucają się nawzajem tonami pomidorów. Bitwa na pomidory odbywa się w ostatnią środę sierpnia, stanowiąc główny punkt trwającej cały tydzień fiesty, która co roku przyciąga tysiące turystów z całego świata.
• Kościół Santa Isabel de Hungria w Maladze jest najmniejszą budowlą sakralną na świecie. Cztery, leżące osoby zajęłyby całą jego powierzchnię.
• Najwyższy budynek w Madrycie, Torre Picasso, który ma 257 m (43 piętra) został zaprojektowany przez Japończyka Minoru Yamasaki, był on także autorem nieistniejącego już World Trade Center w Nowym Jorku.
• Za najpopularniejszy sport w Hiszpanii uznaje się piłkę nożną i… walkę byków (corrida).
• Najbardziej charakterystycznymi drzewami rosnącymi w Hiszpanii są: migdałowce; drzewa pomarańczowe; drzewa oliwne; figowce; chleb świętojański czy dąb korkowy, z którego wytwarza się korki do butelek.
• Pomysłodawcą flagi Unii Europejskiej, obok francuskiego plastyka Arsena Heitza, jest hiszpański dyplomata Salvadore de Madariaga y Rojo. 

Informacje ogólne
Oficjalna nazwa: Królestwo Hiszpanii
Powierzchnia: 504 750 km2
Ludność: 39 270 000; na 1 km2 77
Stolica: Madryt
Ustrój: monarchia parlamentarna
Waluta: euro
Język: kastylijski hiszpański (urzędowy), kataloński, galicyjski, baskijski
Religie: chrześcijaństwo (katolicyzm 99%)

 

FC Barcelona

Początki
Klub FC Barcelona trafił na listę najbardziej znanych klubów piłkarskich świata. Założony ponad sto lat temu osiągnął juz chyba każdy z możliwych piłkarskich sukcesów. Barca powstała w Barcelonie jako pierwszy klub piłkarski. Było to w czasie, kiedy piłka nożna stawiała pierwsze kroki. Inicjatorami byli jej miłośnicy i pasjonaci z Anglii. Pierwszy mecz klub rozegrał nieoficjalnie  z drużyną Anglii wygrywając 1:0. Kolejny bezbramkowy remis uzyskał z drużyna Espanyol rok później. Byl to też rok pierwszego sukcesu Barcelony – zdobycia pucharu Katalonii. Kilka lat później Barca zyskała swojego pierwszego i największego rywala, z którym toczy boje po dziś dzień. Stał się nim madrycki Real. W historii hiszpańskiej piłki nożnej właśnie te dwie drużyny walczyły o puchary ligowe i krajowe, chociaż pierwszy w historii mecz między nimi wygrała właśnie Barcelona wynikiem 3:1. W 1908 roku z drużyny odszedł założyciel Hans Gamper zostając jednocześnie prezesem klubu. Jego praca zaowocowała przeniesieniem na nowy, własny Stadion de la calle Industria. Na tym stadionie w najbliższym sezonie drużyna wywalczyła Puchar Katalonii, a w kolejnym Puchar Pirenejów.

I jeszcze drużyna która jest tak samo sławna jak Barca.... Real Madryt.

Real Madrid Club de Futbol powstał 6 marca 1902 roku, nieco ponad dwa lata po Barcy. Piła nożna była dopiero w fazie pierwszych kroków, a fani skupiali się w grupie Foot-ball Sky. To właśnie ta grupa była inicjatorem powstania klubu. Pierwszymi zarządcami klubu byli Juan Padros Rubio, Juan Palacios i inni. Wówczas także przyjęto oficjalne barwy klubowe i rozegrano pierwszy mecz, który miał za zadanie wyłonienie dwóch składów: drużyny niebieskiej i czerwonej. Przygotowania odbywały się w miejscowej tawernie, a instrukcje gry napisał w lokalnej gazecie Anglik Arthur Johnson. To on został też pierwszym trenerem. Rok później podczas pierwszych hiszpańskich rozgrywek ligowych Real przegrywa z Barceloną a następnie wygrywa z drużyną Espanol zdobywając pierwsze w historii trofeum. Pierwszy Puchar Hiszpanii Real zdobywa już trzy lata po powstaniu w 1905 roku. W kolejnych latach drużyna zdobywa puchar kraju jeszcze kilka razy.

Jeszcze stadion Camp nou

Stadion piłkarski w Barcelonie ( ale fajnie), na którym na co dzień gra FC Barcelona. Na jego trybuny może wejść 98 772 osób, więc jest to jeden z największych stadionów w Europie i na świecie. Według UEFA stadion zasługuje na 5 gwiazdek, ponieważ jest to arena spełniająca najwyższe standardy. Jest również stadionem reprezentacji Katalonii.

Przygotowanie (1948-1954)

Mimo pojawienia się pierwszych głosów związanych z budową nowego stadionu, które dały o sobie znać w 1948, największe oczekiwania związane były z przyjazdem węgierskiej gwiazdy Ladislau Kubali (czerwiec 1950), co sugerowało budowę większego niż Les Corts stadionu. Wcześniejszy obiekt – wybudowany w 1922 roku - po wielu przebudowach, mógł pomieścić 60 000 widzów, a przekroczenie tej liczby wydawało się celem nie do osiągnięcia. 19 września 1950 roku zarząd Barcelona z Agustím Montal Galobartem na czele, zakupił działkę w pobliżu Maternitat, które znajdowało się w niedużej odległości od Les Corts.

Kłopoty zaczęły się, gdy dziewiątego lutego 1951 roku nowa komisja ds. stadionu zmieniła zdanie, co do jego usytuowania, decydując się na tereny górnego Diagonal. Jednak nużące negocjacje z administratorem działki nie przyniosły spodziewanego efektu w postaci umowy. Problem został odłożony do dnia, w którym Francesc Miró-Sans został wybrany nowym prezydentem FC Barcelona (14 października 1953). Nowy “sternik klubu” uważał, że realizacja założeń projektu nowego stadionu powinna ruszyć jak najszybciej, a jedną z najważniejszych rzeczy, jakie zaaranżował po dojściu do władzy (osiemnasty lutego 1954) było usytuowanie przyszłego obiektu na ziemiach zakupionych w 1950 roku, a nie w górnym Diagonal. 28 marca, w obecności 60 000 kibiców, będąc obserwowanym przez prezydenta parlamentu Felipe Acedo Colunga i mając błogosławieństwo arcybiskupa Barcelony Gregorio Modrego, Miró-Sans położył kamień węgielny pod budowę Camp Nou.

Budowa (1954-1957)

Stworzenie projektu nowego stadionu zostało powierzone architektom Francescowi Mitjans Miró, kuzynowi Miró-Sansa i Josepowi Soteras Mauri, we współpracy z Lorenzo Garcíą Barbónem. Ponad rok później, 11 lipca 1955 roku klub przekazał prawa do budowy obiektu firmie INGAR SA, która przedstawiła kosztorys obliczony na 66,620,000 peset. Szczegółowo obliczono w nim koszty przeprowadzenia budowy stadionu, a prace miały trać 18 miesięcy. Jednak ostateczny koszt okazał się znacznie przewyższać pierwotne założenia i osiągnął 288 milionów peset. Suma ta, która została osiągnięta poprzez kolejne emisje obowiązkowych pożyczek - kredytów hipotecznych (100 milionów peset) i kredytom bankowym (60 milionów peset) była wystarczająca do przeprowadzenia budowy obiektu, jednak miała być spłacana przez klub jeszcze przez długi okres czasu.

BARCELONA

Barcelona - stolica hiszpańskiej prowincji Katalonia uważana jest za jedno z najpiękniejszych i najbardziej przyjaznych miast świata. Można tu spotkać niemalże wszystkie narodowości, kolory skóry, wyznania a wszystko to skupia się wokół jednego, centralnego miejsca - La Rambla. To długa wysadzana platanami aleja ciągnąca się od Placu Katalońskiego do samego portu. W alei spotyka się niemalże cała Barcelona, tu właśnie koncentruje się życie kulturalne i towarzyskie miasta. Można tu znaleźć wiele przytulnych kawiarenek, barów i restauracji, albo pospacerować szeroką zacienioną promenadą, wśród barwnych kobierców kwiatowych, pooglądać oferty dziesiątek kolorowych sklepików w centrum i na brzegach alei, albo po prostu usiąść na jednej z kamiennych ławek i delektować się kolorami, różnorodnością ludzkich postaci albo zapachem wody.

Układ miasta
Barcelona ma nietypową odśrodkową budowę pierścieniową. W samym centrum miasta znajduje się zabytkowa i piękna dzielnica Barri Gòtic. Jest to całkowicie zachowany ślad średniowiecznej przeszłości w postaci plątaniny uliczek, z wyniosłą katedrą w centralnym punkcie. W tej dzielnicy znajduje się też okręg żydowski zwany El Call. Barri Gòtic otacza drugi krąg Starego Miasta Barcelony, powstałego w okresie secesji i modernizmu, a na zewnątrz tworzy się trzeci pierścień wysokościowców i nowoczesnych budynków mieszkalno-biurowych. Za nimi są jeszcze autostrady, a potem już tylko pola monotonnych i jednolitych bloków mieszkalnych, typowa sypialnia miasta z czasów zaraz po II wojnie światowej. Jednym z najciekawszych miejsc w mieście jest osiedle Eixample, które powstało jeszcze w XIX wieku na planie kwadratu. Pierwotnym założeniem architekta było budowanie domów tylko na dwóch bokach każdego z mniejszych kwadratów, na jakie podzielony był cały teren. Dwa pozostałe miały stanowić tereny zielone, ale wbrew założeniom zabudowano poszczególne kwartały do końca. Dla urozmaicenia jednak pościnane zostały narożniki wszystkich domów na skrzyżowaniach dzięki czemu place nabrały kształtów ośmiokątów.

Barcelona- zabytki:

La Sagrada Familia
Neogotycki kościół La Sagrada Familia to symbol Barcelony. Wyróżniają go ogromne, strzeliste wieże dochodzące do 100m. wysokości, na które można wjechać windą oraz symbolika chrześcijańska we wszystkich elementach architektury. Budowa kościoła projektu Antoniego Gaudi ciągle trwa. Zaczęto ją pod koniec XIX w., a zakończenie planowane jest w 2026r.

Ramblas
Ramblas (La Rambla) to najsłynniejsza, najbardziej ruchliwa i bardzo popularna wśród turystów i miejscowych ulica Barcelony. Deptak ten ma długość 1 km i prowadzi od Placa de Catalunya do nadbrzeża, gdzie stoi pomnik Krzysztofa Kolumba. La Rambla składa się z mniejszych uliczek, które razem tworzą tętniącą życiem aleję. Pełno tu straganów, kawiarenek, często odbywają się tam uliczne przedstawienia mimów, tancerzy i aktorów. Aleja ta cieszy się szczególną popularnością wśród turystów, jest więc miejscem bardzo zatłoczonym, szczególnie w sezonie letnim.

 Starówka w Barcelonie
Starówka miasta (Barrio Gotico) to dzielnica w stylu gotyckim z XIV/XV w. z pozostałościami dawnych murów miejskich z czasów Rzymian (IV w. ne). Ratusz i siedziba rządu Katalonii znajdują się na pobliskim placu Plaza de Sant Jaume. Tam możemy też obejrzeć okazałą gotycką katedrę Santa Eulalia. W środku liczne kaplice, kruchta św. Eulalii i krużganek, gdzie pływa 13 gęsi, symbol lat życia świętej. W średniowiecznym pałacu mieści się Muzeum Picassa.

MADRYT

Madryt, stolica Hiszpanii od XVI wieku. Położona w środkowej części Hiszpanii, nad rzeką Manzanares. Obszar administracyjny 607 km², liczba ludności 3,25 mln. Madryt otoczony jest niewielką prowincją zwaną Comunidad de Madrid. Stolica Hiszpanii dzieli się na dwie dzielnice tj: Stary Madryt; Madryt Burboński. jako duże miasto i stolica jest centrum gospodarczym, administracyjnym i kulturalnym kraju. Jest to również ośrodek biznesu i handlu zagranicznego. W Madrycie króluje przemysł maszynowy, włókienniczy i mechaniczny. Rozwija się tu handel, rzemiosło a także branża turystyczna. Stolica Hiszpanii to ważny węzeł komunikacyjny z czwartym co do wielkości portem lotniczym.

Atrakcje
Madryt znany jest z bogatych muzeów zwłaszcza Prado – jednego z najważniejszych w świecie. Ponadto: Pałac Królewski (XVIII wiek), Pałac Sprawiedliwości (1758), Pałac Senatu, Pałac Kongresowy (1843), Puerta de Alcalá (1778), katedra Almudena (1993), kościół San Pedro el Real (XV wiek), katedra San Isidoro el Real (XVII wiek), klasztor Descalzas Reales (XVI wiek), park Casa de Campo o powierzchni 1447 ha z Fontanną Księcia (1725), mosty, m.in. Toledański (1720-1732), Segovia (1584). Wiele nowoczesnych budowli wzniesiono po II wojnie światowej (Palacio de Communicaciones, Palacio Nuevos Ministerios, stadion Santiago Bernabéu, dworzec Chamartín, arterie komunikacyjne).

Nocne życie
Madryt uwielbia wprost zabawy nocne. Nie sposób jest sporządzić listy wszystkich działających tutaj klubów, kawiarenek, pubów czy dyskotek. Ich liczba stale się zmienia. Jedne pozostają na dłużej, jako te sprawdzone i zyskujące dobrą sławę, inne są zamykane by na tym miejscu powstały nowe lokale. Jednym z centrów nocnego życia w stolicy jest miasteczko studenckie, do którego warto się wybrać nawet jeśli już swoje akademickie lata mamy dawno za sobą. Argüelles i Moncloa to ulubione miejsce towarzyskich spotkań młodych ludzi. Bardzo często to nie kluby ale akademicki plac staje się jedną wielka imprezą, kiedy to klubowicze chcą złapać trochę świeżego powietrza zmieniają swoje lokum. Równie ciekawa pod względem ilości lokali i atrakcyjnych imprez jest okolica stadionu Realu Madryt – Bernabéu. Do wyboru pozostają liczne kluby, dyskoteki, disco bary. Do najsłynniejszych madryckich klubów zaliczyć możemy Pacha, których odpowiedniki znajdują się na Ibizie, w Londynie, Kanarach. Kolejne znane marki w stolicy to Joy Eslava, Palacio Gaviria, El Sol czy Kapital. Kluby te otwierane są dopiero po godzinie 23.

Madryt- zabytki:

 Pałac Królewski w Madrycie
Pałac Królewski (Palazio Real) pochodzi z XVII w. Wewnątrz mnóstwo bogato zdobionych komnat w różnych stylach, m.in. gabinet porcelanowy, od podłogi do sufitu wypełniony porcelanowymi figurkami, sala apteczna pełna fiolek z lekarstwami. W sala tronowej znajduje się piękny sufit pokryty freskami, trony obecnie panujących Juana Carlosa i królowej Zofii. W Zbrojowni można podziwiać bogaty zbiór broni z różnych epok.

Park El Retiro
W parku El Retiro można popływać łodziami po jeziorze lub obejrzeć wystawę sztuki współczesnej. Tam również odbywa się większość fiest. Nad wodą przepiękny Pałac Kryształowy, wykonany ze szkła. W pobliżu ciekawe ogrody botaniczne.

La Almudena
La Almudena – jest to jedyna katedra w Madrycie. Plany budowy tej świątyni pochodzą z XVI wieku, kiedy Madryt uznano za stolicę państwa. Wtedy też uznano za stolicę państwa. Wtedy też uznano, że stolica powinna mieć swoją katedrę. Budowę jej rozpoczęto w XIX wieku, a ukończono dopiero w 1993 roku. 15 czerwca 1993 roku papież Jan Paweł II poświęcił katedrę.  Budowla wzniesiona została w stylu neoklasycystycznym, tak by pasowała do pobliskiego Pałacu Królewskiego. Wejście do katedry znajduje się od strony pałacu. Wnętrze urządzone zostało w stylu Pop art. Na terenie placu przed katedrą znajduje się też pomnik Jana Pawła II.

WALENCJA

Walencja jest miastem hiszpańskim, leżącym nad rzeką Turia, na wybrzeżu Morza Śródziemnego, jest stolicą prowincji i wspólnoty autonomicznej o tej samej nazwie. Jest trzecim co do liczby mieszkańców miastem Hiszpanii, słynie ze sportu, dlatego w 2011 roku Walencja otrzymała tytuł Europejskiej Stolicy Sportu. Pod względem geograficznym Walencja położona jest pośrodku liczącej 930 hektarów żyznej niziny. Otoczona regionem sadowniczym zwanym Huerta de Valencia. W 2009 r. liczyła 814 208 mieszkańców. To ważny ośrodek gospodarczy i kulturalno-naukowy w kraju. Wielogałęziowe centrum przemysłu, m.in. stoczniowego, taboru kolejowego, samochodowego, chemicznego, cementowego, szklarskiego, ceramicznego, maszynowego, włókienniczego, spożywczego, obuwniczego, hutnictwa metali nieżelaznych i meblowego. Walencja to także ważny port handlowy (El Grao) i pasażerski (np. połączenie promowe z Balearami). Wywozi się stąd, m.in. owoce cytrusowe, rodzynki, oliwę, wino, cebulę, ryż oraz wyroby z żelaza i ceramiki. Oraz istotny węzeł komunikacyjny - koleje, autostrady, międzynarodowy port lotniczy. W mieście funkcjonuje kilka szkół wyższych (np. Uniwersytet de Valencia założony w 1500 r., który na początku lat 70-tych XX w. został przeniesiony do miasteczka uniwersyteckiego; akademia sztuk pięknych; politechnika, która jest uczelnią o największej ilości studentów zagranicznych w Europie), liczne muzea (m.in. Narodowe Muzeum Ceramiki oraz Muzeum Sztuk Pięknych z bogatym zbiorem malarstwa hiszpańskiego) i ogród botaniczny. Jako ciekawostkę warto dodać, że flaga Walencji jest niemal identyczną kopią chorągwi przyznanej w 1238 r. miastu Walencji przez króla Aragonii Jakuba I Zdobywcę; przyjęta została 1 lipca 1982 r. (jej proporcje to 2:3).

Historia
Historia miasta sięga okresu starożytnego, początkowo była kolonią rzymską, założoną w II wieku p.n.e. następnie dostała się pod wpływy arabskie, a potem aragońskie. Najstarsza wzmianka o Walencji (jako Valentia), znajduje się w kronikach Liwiusza, historyka rzymskiego, który wspomina, że konsul Decymus Juniusz Brutus Callaicus osiedlił tutaj w 138 r. p.n.e. weteranów walczących z Wiriatusem, wodzem Luzytów. W późniejszych latach osada ta rozwinęła się w bogatą kolonię. W 413 r. miasto zostało zajęte przez Wizygotów, a w 714 r. przez Maurów. Przez następne wieki nabrało znaczenia, jako ośrodek okręgu intensywnego rolnictwa (np. sztuczne nawadnianie); a w XI w. stało się stolicą nowo utworzonego, niezależnego, arabskiego Królestwa Walencji, które rozciągało się od miasta Almeria do ujścia Ebro. W 1094 r. Walencję przejął hiszpański bohater – Cyd; po jego śmierci w 1099 r. przez kilka lat była rządzona przez wdowę po nim Jimenę. W 1102 r. ponownie wróciła pod władzę muzułmanów. W 1238 r., po pięciu miesiącach oblężenia Jakub I Zdobywca – król Aragonii, przyłączył Walencję do swoich posiadłości, a mimo to królestwo nadal cieszyło się niezależnością – posiadało swój parlament i ustawodawstwo. W II połowie XV w. razem z innymi krainami należącymi do Korony Aragonii, Walencję połączono z Kastylią, która była pod panowaniem królów Ferdynanda i Izabelli. W tym czasie miasto rozwijało się bardzo szybko, osiągnęło około 75 tys. mieszkańców, stając się centrum finansów, handlu i rzemiosła; a jednocześnie ważnym ośrodkiem sztuki. Pierwsza w Hiszpanii prasa drukarska została zainstalowana właśnie w Walencji w 1474 r. Pod koniec XV w. miasto zostało arcybiskupstwem, a jego biskupami byli późniejsi papieże Kalikst III i Aleksander VI (z włoskiego rodu Borgia). Przez następne 200 lat miasto było siedzibą walenckiej szkoły malarstwa. W okresie wojen napoleońskich Walencja została zdobyta przez wojska francuskie (od stycznia 1812 r. do lipca 1813 r.). W XIX w. nastała era industrializacji i rozwój portu w Walencji. Miasto stało się 3 miastem Hiszpanii pod względem ludności (214 tys. mieszkańców w 1900 r.), oraz ośrodkiem ruchu robotniczego (głównie anarchistycznego).

Zabytki-Walencja:


Ogród Botaniczny w Walencji
Ogród Botaniczny (Jardi Botanic) - ogród założony został w 1567, początkowo sadzono tam rośliny lecznicze, ale z biegiem czasu zaczęto sprowadzać coraz to nowe okazy z całego świata.

Basilica de la Virge dels Desamparats
Basilica de la Virge dels Desamparats - ten barokowy kościół umiejscowiony jest na tyłach katedry, na dawnym rzymskim forum. Jest to pierwszy kościół w Walencji, który nie został wybudowany na gruzach innej świątynia, ale na wolnej wcześniej przestrzeni. Gotycką figurę w ołtarzu podarował walencjanom antypapież Benedykt XIII.

Wnętrze barokowego kościoła

Katedra w Walencji
Katedra - świątynia wzniesiona została na miejscu dawnego meczetu, który z kolei stał na gruzach dawnej katedry gotyckiej. Konsekracji kościoła dokonał w 1238 roku biskup Walencji Pere d'Albalata. Katedra reprezentuje katalońsko - śródziemnomorską odmianę stylu gotyckiego ale można też doszukać się tam elementów stylu romańskiego, gotyku francuskiego, renesansu oraz neoklasycyzmu. W bocznej kaplicy katedry, po prawej stronie od wejścia głównego znajduje się kaplica   Świętego Kielicha, a w niej prawdopodobnie Święty Graal, czyli kielich używany przez Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy. Kielich ten datuje się na I wiek n.e., ostatnio używany był przez papieża Benedykta XVI w dniu 9 lipca 2006 roku. Częścią katedry jest Miguelete, czyli charakterystyczna ośmioboczna dzwonnica. Uważana jest za symbol miasta. Na szczyt tej ponad 50-metrowej wieży prowadzi 207 stopni. Przy katedrze znajduje się muzeum, a w nim miedzy innymi płótna Goi (m.in. San Francisco Borja żegnający rodzinę przed wstąpieniem do klasztoru), a także rzeźbę Alonsa Cano pod tytułem Jezus Chrystus od Spokojnej Śmierci, a także wiele innych ciekawych dzieł.

To miłego zwiedzania :)

Wielka Brytania

Wielka Brytania- Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej-– unitarne państwo wyspiarskie położone w Europie Zachodniej. W skład Wielkiej Brytanii wchodzą: Anglia, Walia i Szkocja położone na wyspie Wielka Brytania, Irlandia Północna leżąca w północnej części wyspy Irlandia. Guernsey, Jersey i Wyspa Man, posiadają odrębny status dependencji Korony brytyjskiej i nie wchodzą w skład Zjednoczonego Królestwa.

Wielka Brytania to jedno z głównych mocarstw obecnych czasów. Jej siły zbrojne stacjonują w 80 krajach świata (największe stałe garnizony są w Niemczech, na Cyprze, na Falklandach, w Gibraltarze i w Kanadzie). Wielka Brytania posiada również ok. 200 głowic atomowych. Kraj ten jest również zaliczany do najbardziej wpływowych w Unii Europejskiej.
 

Wielka Brytania jest monarchią parlamentarną z rządem odpowiedzialnym przed parlamentem. Stolicą państwa jest Londyn. Obecnym monarchą brytyjskim jest królowa Elżbieta II, która zasiadła na tronie w 1952 i została koronowana w 1953. Dzisiaj jej funkcje są głównie ceremonialne, a rzeczywiste rządy spoczywają w rękach premiera.

Transport i komunikacja

 

Wielka Brytania posiada stosunkowo dobrze rozwiniętą sieć połączeń kolejowych. W 2006 posiadała 16 567 km linii kolejowych (w tym: 5361 km zelektryfikowanych), co odpowiada gęstości sieci 6,77 km/100 km². Istnieje tu także gęsta sieć dróg i autostrad. W 2006 roku w kraju było 398 366 km dróg (w tym 3520 km autostrad), co daje wskaźnik gęstości wynoszący 162,7 km/100 km². Żegluga śródlądowa wykorzystuje drogi wodne o łącznej długości 3200 km (dane z 2003), lecz tylko 620 km spełnia warunki umożliwiające regularny transport towarów.
W Wielkiej Brytanii obowiązuje ruch lewostronny.

Londyn-Heathrow – największy port lotniczy Europy

Nauka i oświata

                     

OXFORD

W Wielkiej Brytanii znajduje się duża liczba uniwersytetów, m.in.: University of Oxford, University of Cambridge, University College London, Imperial College, King's College. Wielka Brytania wydała wielu naukowców takich jak Isaac Newton, James Watt, Charles Darwin, Alexander Fleming i Graham Bell. Pod względem liczby otrzymanych nagród Nobla, Brytyjczycy są na drugim miejscu po obywatelach Stanów Zjednoczonych.
Na terenie Wielkiej Brytanii, znajdują się polskie szkoły działające w soboty tzw. Szkoły Przedmiotów Ojczystych działające przez Polską Macierz Szkolną.

Literatura

 

William Szekspir 

Dramaturg William Szekspir jest przez wielu literaturoznawców uważany za najwybitniejszego pisarza angielskiego. Inni dobrze znani pisarze to Alan Alexander Milne, Agatha Christie, Charles Dickens, sir Arthur Conan Doyle, Geoffrey Chaucer, Jane Austen, J.R.R. Tolkien, Terry Pratchett oraz J.K.Rowling. Wśród poetów na uwagę zasługują George Herbert, John Donne, Robert Burns, Thomas Hardy, John Milton, Alfred Tennyson, Rudyard Kipling, Dylan Thomas i William Wordsworth.

Ciekawe miejsca w  UK

•  Stonehenge – jedna z najsłynniejszych europejskich budowli megalitycznych, pochodząca z epoki neolitu oraz brązu. Megalit położony jest w odległości 13 km od miasta Salisbury w hrabstwie Wiltshire w południowej Anglii. Najprawdopodobniej związany był z kultem księżyca i słońca. Księżyc mógł symbolizować tutaj kobietę, a słońce – mężczyznę. Składa się z wałów ziemnych otaczających duży zespół stojących kamieni. Obiekt od 1986 jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO oraz znajduje się pod nadzorem angielskiego Scheduled Ancient Monument. Stonehenge należy do English Heritage, a Avebury i okoliczne tereny do organizacji National Trust.

 

•  Tower Bridge ("Most Wieżowy") – most zwodzony w Londynie (mylony niekiedy z sąsiednim mostem Londyńskim London Bridge, przeprowadzony przez Tamizę, w pobliżu Tower of London, od której bierze swą nazwę). Jeden z najbardziej znanych obiektów w Londynie, zbudowany w stylu wiktoriańskim. Jego historia zaczęła się w roku 1872, kiedy to parlament angielski rozpatrzył projekt ustawy dotyczącej budowy drugiego mostu nad Tamizą. Mimo zastrzeżeń zgłaszanych przez zarząd zamku Tower of London ustawa została uchwalona. Postawiono jednak warunek, który został spełniony, styl mostu miał harmonizować ze stylem zamku. Architektem jego był Horace Jones, który zastosował modną podówczas konstrukcję: stalowy szkielet obłożony kamieniem w stylu neogotyckim. Most został ukończony w 1894. Jest mostem zwodzonym, umożliwiającym przepływanie statków oceanicznych do około 40,5 m wysokości powyżej poziomu wody. Przez pierwsze lata był otwierany nawet 6000 razy rocznie teraz jedynie 1000 razy na rok. Charakterystycznym elementem mostu są dwie wieże główne, połączone u góry dwoma pomostami - kładkami dla pieszych, zawieszonymi 34 m nad jezdnią i przeszło 44 m nad oznaczeniem górnego poziomu w rzece. Środkową część mostu stanowią dwa podnoszone przęsła - urządzenia dźwigowe z przeciwciężarem. Są to dwa gigantyczne skrzydła, każde o wadze 1 200 ton, uniesione w górze, tworzą z płaszczyzną jezdni kąt 86 stopni. Obecna kolorystyka mostu istnieje od 1977 roku. Wtedy, w 25 rocznicę koronowania Elżbiety II przemalowano go na kolory: niebieski, biały i czerwony. Pierwotnie most miał kolory w tonacji beżowej.

•  London Eye (Londyńskie Oko), nazywane również Millennium Wheel (Koło Milenijne) – koło obserwacyjne (diabelski młyn) znajdujące się w dzielnicy Lambeth w Londynie, na południowym brzegu Tamizy, między mostami Westminster i Hungerford. Zostało zaprojektowane przez Davida Marksa, Julię Barfield, Malcolma Cooka, Marka Sparrowhawka, Stevena Chiltona i Nica Baileya. Koło ma wysokość 135 metrów, a jego pełny obrót trwa około 40 minut. Na kole znajdują się 32 klimatyzowane kapsuły pasażerskie. Niewielka prędkość liniowa tych kabin  pozwala na zabieranie i wysadzenie pasażerów bez zatrzymywania koła
  
  
  London Eye jest jedną z trzech budowli wybudowanych w Londynie z okazji nowego tysiąclecia (pozostałe to The Millennium Dome i The Millenium Footbridge).
  Koło budowane było sekcjami, których części transportowane były rzeką Tamizą. Otwarcia dokonał premier Tony Blair dnia 31 grudnia 1999 roku, ale koło nie pracowało do marca 2000 roku.

•  
  Pałac Buckingham (ang. Buckingham Palace) jest oficjalną rezydencją brytyjskich monarchów i jednocześnie największym na świecie pałacem królewskim wciąż pełniącym swą pierwotną funkcję. Oficjalna londyńska rezydencja królowej. Na placu przed pałacem od 1913 roku stoi pomnik królowej Wiktorii.
  Pałac został wybudowany w 1703 jako rezydencja miejska Księcia Buckingham. W roku 1761 król Wielkiej Brytanii Jerzy III wszedł w posiadanie pałacu, który przekształcono w jego rezydencję prywatną. W ciągu kolejnych 75 lat pałac wielokrotnie rozbudowywano, w 1837 ogłoszono go oficjalną siedzibą brytyjskich monarchów.
  Współcześnie Pałac Buckingham, prócz roli londyńskiej siedziby królowej Elżbiety II i rodziny królewskiej, jest również miejscem uroczystości państwowych oraz oficjalnych spotkań głów państw. Dla Brytyjczyków pałac stanowi symbol Wielkiej Brytanii – tutaj Londyńczycy składali kwiaty po śmierci księżnej Walii Diany.
  Sztandar królewski wisi na pełnej wysokości, gdy monarcha rezyduje w Pałacu, a gdy wyjeżdża, sztandar jest zdejmowany. Po śmierci Diany Elżbieta II wprowadziła nowy zwyczaj, odstępstwo od dotychczasowego protokołu: gdy opuściła pałac, by udać się na pogrzeb Diany, Sztandar Królewski zdjęto (zgodnie z protokołem), a na jego miejsce (to nowość) podniesiono flagę brytyjską, Union Jack, i spuszczono do połowy masztu. Od tej pory po zgonie członka rodziny królewskiej na Pałacu podnosi się Union Jack i spuszcza do połowy masztu.
  Od kwietnia do lipca codziennie o 11.30 odbywa się przed pałacem uroczysta zmiana warty (w pozostałych miesiącach co drugi dzień).
  Od pożaru w zamku królewskim w Windsor w 1992 pewna cześć Pałacu Buckingham udostępniona jest odpłatnie zwiedzającym. W sierpniu i wrześniu, podczas wakacji królowej, można zwiedzić apartamenty Buckingham. Bilet kosztuje ok. 20 funtów.
  
  
  
  
  
  

• Big Ben – wieża zegarowa w Londynie w Wielkiej Brytanii.
  Nazwa początkowo odnosiła się do dzwonu ze St. Stephen's Tower (z ang. Wieża św. Szczepana), zwanej również The Clock Tower (ang. "Wieża Zegarowa"), należącej do Pałacu Westminsterskiego. Obecnie nazwa Big Ben odnosi się często zarówno do dzwonu, jak i zegara i samej wieży.
  
  
  
  
  

  Zegar

  
  
  Projekt zegara został wybrany w drodze konkursu. Wytyczne, jakim miał sprostać projekt, opracował królewski astronom Sir George Airy. Głównym ich założeniem było precyzyjne odliczanie czasu (do jednej sekundy), które miało być koordynowane dwa razy dziennie drogą telegraficzną z czasem wybijanym w obserwatorium w Greenwich. Zegar taki został zbudowany przez Edmunda Becketta Denisona oraz firmę EJ Dent&CO w roku 1854.
  Tarcza zegara została zaprojektowana przez Augustusa Pugina i osadzona w stalowej ramie o średnicy siedmiu metrów, podtrzymującej 312 kawałków opalizującego szkła. Wskazówka godzinna mierzy 2,7 m, a minutowa 4,2 metra. Rzymskie cyfry maja po 60 cm wysokości. Na każdej tarczy widnieje napis Domine salvam fac reginam nostram Victoriam primam (Panie zachowaj naszą królową Victorię I).
  
  
  Obecnie zegar jest bardzo precyzyjny choć jego połączenie z obserwatorium zostało zniszczone podczas II wojny światowej. W całej historii zdarzały się jednak opóźnienia. Po tym jak w 1949 roku stado ptaków usiadło na wskazówce pokazującej minuty, zegar opóźnił się o 41 minut. W 1962 roku, w noc sylwestrową Big Ben spóźnił się o 10 minut. Przyczyną tego były niezwykle obfite opady śniegu. W 1976 roku nastąpiła pierwsza i jedyna usterka dotycząca metalowych części mechanizmu odpowiedzialnego za uderzenia w dzwony. W wyniku tej awarii Big Ben milczał od 10 sierpnia 1976 roku aż do 9 maja 1977. W 1997 roku zegar zatrzymał się dwukrotnie, a 27 maja 2007 roku zegar przestał tykać na 90 minut.
  
  
  
  
  
  
   A teraz kilka charakterystycznych rzeczy dla Wielkiej Brytanii.
  
  Autobusy w Londynie
  
  Autobusowa sieć w Londynie jest jedną z największych i najbardziej używanych na świecie. Każdego dnia ponad 6800 autobusów przewozi około 6 milionów pasażerów ponad 700 różnymi trasami. Należy pamiętać, że bardzo częstym zjawiskiem w Londynie są korki. Londyńskie autobusy mogą się spóźniać szczególnie w godzinach porannych, gdy ludzie jadą do pracy oraz w godzinach szczytu. Dlatego planując podróż, należy wziąć pod uwagę to, że w przypadku gdy autobus będzie pełny kierowca nie pozwoli nam wsiąść. Korzystając z autobusów w Londynie, możemy dostać się praktycznie do każdego miejsca.

  Budki telefoniczne....

Charakterystyczne, czerwone budki telefoniczne. Wciąż stoją na ulicach, dodając kolorytu, jednak nowe budki są już inne- to nowoczesne "kioski elektroniczne" z mini komputerami, z którego można dzwonić, odczytać e-maila, surfować po internecie itp. I wyobraźcie sobie, że nikt tego nie niszczy!....

Bobby

Czyli policjant z bardzo charakterystyczną czapką na głowie :) Jest ich bardzo dużo w Londynie, można czuć się tam naprawdę bezpiecznie.  Policjanci chętnie i często pomagają turystom i mieszkańcom Londynu. Są mili i sympatyczni.( niektórzy tą czapkę nazywają nocnikiem ;) )

Uważam, że w Polsce też powinni być tacy policjanci.

Tak mi się wydaje ale to już chyba wszystkie bardziej znane rzeczy. Mam nadzieję, że komuś pomogłam :)

Holandia w liczbach ;)

Co mogę tutaj takiego napisać.... Nie wiem ale jakieś ciekawostki napewno komuś mogą się przydać :)

• powierzchnia całkowita: 41 526 km2
• liczba ludności: 16 150 000 (59 miejsce w świecie)
• gęstość zaludnienia: 477/km2
• długość granicy lądowej: 1027 km; z Belgią 450 km; z Niemcami 577 km
• długość wybrzeża: 451 km
• podział administracyjny: 12 prowincji

W Holandii uprawy tulipanów zajmują 10 tys. ha, a każdego roku produkuje się około 3 mld cebulek, z czego dwie trzecie idzie na eksport.
W odbywającej się w zeszłym tygodniu piętnastej już paradzie Gay Pride uczestniczyło 80 barek oglądanych przez prawie 400.000 ludzi (pomimo kiepskiej pogody).
W Holandii mieszka ponad 16 mln mieszkańców.
Połowa z około 750.000 mieszkańców Amsterdamu to obcokrajowcy.
W zeszłym roku miasto Amsterdam usunęło z ulic 45.000 bezpańskich rowerów. Obecna infrastruktura pozwala w Holandii na zaparkowanie 70.000 rowerów w pobliżu dworców kolejowych, ale w ciągu najbliższych lat ma być zapewnione minimum 150.000 miejsc.


To chyba tyle ;)

Drewniane Chodaki Holenderskie

W przeszłości saboty lub chodaki (klompen) wyrabiane z drewna topolowego były tradycyjnie noszone przez holenderskich chłopów. Dzisiaj są holenderskim symbolem i atrakcyjnym souvenirem dla turystów, choć często jeszcze zdarza się zobaczyć farmera na traktorze z sabotami na nogach.
Obecnie produkuje się około 3 milionów drewnianych butów rocznie. Ponieważ są cieplejsze i bardziej suche od obuwia gumowego, noszone są przede wszystkim na wsi. Po ich kształcie i wyglądzie można określić z jakiej części kraju pochodzi nosząca je osoba. Chodaki, używane przez holenderskich farmerów od lat, dopiero niedawno zostały zatwierdzone przez Unię Europejską jako obuwie robocze - tanie, wytrzymałe i bezpieczne.

Ciekawa jestem czy wygodnie chodzi się w takich bucikach..? :)

A teraz przed wami parking.....Parking dla rowerów. :P

 

 

I jeszcze może małe zdjęcie, tak dla ciekawych o rowerach.... Jest ich troszkę dużo... :)

DUŻO ROWERÓW.!

Sery Holenderskie ;)

Niewielki ale niezwykły kraj. No bo jak określić państwo, która połowa leży poniżej poziomu morza.? jak by można było wymienić z czym kojarzy ci się Holandia to na pewno powiesz: ser ( ser Gouda ale nie tylko ten), tulipany, drewniane chodaki, rower i rowerzyści, wiatraki nie mielące lecz pompujące wodę.;)

A teraz pokarzę wam kilka rodzajów serów. :)

Maasdam- młody, ser krowi, 45% tłuszczu, dość miękki, słodkawy, orzechowy z nutką goryczy. Bardziej pasuje do deski serów, niż kanapki :) Warto go kupić i podać z holenderskim winem.... :)

Uniekaas- ser kozi (100% koziego mleka), powstaje z białego, pasteryzowanego mleka koziego ( receptura tradycyjna, oparta na produkcji Goudy), kolor- biały. :)












Gouda- najbardziej znany rodzaj, ser ten powinien powstawać ze świeżego, surowego, niepasteryzowanego mleka- żółty kolor to przetworzony karoten. Prawdziwa Gouda jest twarda, dojrzewająca, podpuszczkowa.

Boerenkaas-tzw. ser chłopski, produkowany bezpośrednio na farmie, cechuje się mocnym smakiem. Produkowany jest w kształcie cylindra z zolta woskowiną. Miąższ sera półtwardy zolty z nielicznymi dziurkami. Całe koło waży 12 kilo. :)

Edammer – edamski o łagodnym smaku, występuje w formie kulki (waga: 1,7 kg)
















Friese nagelkaas – fryzyjski ser goździkowy

Graskaas – nazwa oznacza „ser z łąki”, a wzięła się z prostego faktu – gatunek ów produkuje się wiosną, gdy krowy pasą się na łące i jedzą młodą, świeżą trawę.

 Hooikaas – „ser z siana”, produkowany na krowim mleku żywionych sianem pora zimowa, tłuściutki

Wymieniłam tylko te sery, które cieszą się największą popularnością w Królestwie Niderlandów. :)